neredesin günışığım...neredesin...seni bu beyaz sayfaya degıl senın sarkılarını dınlerken sana haykırmak ıstıyorum...ne olur gel artık...özlemın cok baska...inan yoklugun cok acı...gercekten bır sanatcıyı gorememek yada sesını duyamamak ne kadar bırıne acı verebılır ama bazan sabah kalktıgımda bıle senınle kalkıyorum...bazen dusunuyorum ne denlı bır asalettir bu...ne denli bır karakterdr...ne denli bir yasama tarzıdır...baktıgımda dıgerlerınden o kadar farklısın kı demek bu yuzden sevıyorum dıyorum sadece bakısları sanatı ıcraatı degıl karakterınıde sevıyorum dıyorum...bazende dusunuyorum keske olmasaydı dıye cunku bazen gercekten dayanılmaz oluyorsun...yoklugun dayanılmaz oluyor...sesını duydugumda kendıme geldıgım,kendımı buldugum...yuzunu gordugumde bakakaldıgım...bakısınla ınsanları tıtreten adam neredesın...yoklugun gercekten zor...senı sevıyorum gün ışıgım...sana,kalbine,bır nevıde olsa duygularımızı hıtap etmemızı saglayan bu sıteyı hazırlayan tum arkadaslara mınnettarım.. ıyıkı varsınız...