Nasıl başlanır ki söze Tarkan olunca konu.. nasıl anlatılır kısacık satılarda bendeki Tarkan..
7 yaşındaydım onu ilk ekranda gördüğümde.. Aşk nedir daha keşfedememiş, saçları küt, boyu küçük minik bir kız çocuğu.. yıl 1992.. Adamın biri 'yine sensiz' diye bir KASET çıkarmış.. Ve TRT'nin klip yayınladığı bir gün ekranda gördüm onu ve işte o gün başladı her şey.. gece o gündüz o..dilimden düşürmedim ne adını ne şarkılarını.. Barbie bebeğimin erkek eşinin adı Tarkan oldu direk :) tüm evcilik oyunlarında kocam Tarkan, yazdığı tüm şarkıları sevgili eşi olan ben için yazıyo :) daha neler neler.. odamda posterleri, kartpostalları, kasetlerinin içleri, okulda sevmediğim derslerde adını kalpler içine alarak yazdığım defter sayfaları.. defterlerin üzerinde Tarkan resimli etiketler ya da Tarkanlı defter kapları... Plak şirketlerine yazdığım mektuplar, okul dönüşü posta kutularına her seferinde aynı heyecan ve ümitle bakışlarım ama yıkılmadan yeniden mektup yazışlarım.. o dönemler yeni çıkmış 'beyaz tahta kalemleri'nden okuldan çalarak eve getirişim ve odamdaki beyaz gömme dolabın üstüne Tarkan yazıp kocaman kalp yapışım annem görmesin diye de silmeye başladığımda silinmeyişi ve Tarkan için annemden popoma yediğim o korkunç şaplak... :))
Gittiğim konserlerinde ezildiğim kalabalıklar, bağırmaktan yırtılan ses tellerim, bir stadyum konserine izin alamayinca evden kaçışım ve asla giremediğim kulisler.. hayatta en çok istediğim şeylerden biri onun o çıplak sesini yakından duymak, gözlerine bakmak, sarılmak, sarılmak ve sarılmak....

Bu başka türlü bir tutku.. Sıradan bir şey değil.. Ergenlik döneminde ağlatan aşka dönüşmüş çaresiz bir hayranlık, lisede daha oturmuş, büyümüş, iyice yer etmiş bir sevgi, üni yıllarında hala süren efsaneleşmiş bir hayranlık ve şimdi varolan ve hep var olacak olan asla tükenmeyeceğini bildiğim sonsuz bir bağlılık...
İyi ki bu forumu buldum.. geç oldu ama inanılmaz mutluyum.. duyuglarımı benim gibi hissetiğini bildiğim insanlarla paylaşmak çok güzell..

Daha çok şey yazmak ister insan ama ifadesi de kolay değil ki hiç.. oyüzden bitiriyorum yavaştan..
Tarkan sadece yaptığı şarkılarla değil, adam gibi adamlığıyla, düzgün karakteri, hayattaki duruşu, kocaman kalbiyle, her şeyiyle bambaşka bir insan.. Onun hayranı olduğum için kesinlikle kendimi ayrıcalıklı hissediyorum..

20 yıldır benimle, evimde, arabamda, sevincimde, kederimde, her anımda..
7imde de 70imde de o.. beraber yaşlanıyoruz onunla..