twilight

[twilight]

AVUKAT!

Büyük oynadın benle, e, az buçuk değildim ben de;
Kumar da kazanmak da var, kaybetmek de, kaybettin, ne yapalım?
Şimdi gidip, bir kutlama yapalım, kaybetmenin şerefine;
Olmayan şerefine...


Neymiş, neymiş, beni aldatmış, ben ise duymamış,
Ben zaten çok safmışım, haberim olmazmış...
Sanki kuşlar söylememiş bana, haberleri uçurmamış,
Haberi yok bile!


Avukatı mısın; savunuyorsun; dediğin kalp benim,
Avukatıyım, hatta sahibiyim; ne de olsa, suç senin!
Avukatı mısın; savunuyorsun; dediğin akıl benim;
Tabii senin sayende delirdim; ne de olsa, sen delisin!

[twilight]

KIRMIZIYA BOYA BENİ...

Yaşım genç, ruhumsa, daha fazla;
Ölüme daha yıllar var, nasıl olsa!
Sevmek zor, ama güzel;
Bu zamanda sevenler cidden çok özel...

Az kişiyiz, bu zamanda, hızlı tüketime bağlandı her şey,
Bu gün adeta tapmaca, yarın, köşe kapmaca...
Niyetim var, gülücükler saçma, haydi, hayatıma kırmızı katsana...

Aşkın rengi, kırmızı; aşka getiriyorum o yüzden konumuzu,
Her ne kadar tam olarak, kestiremesem de önümüzü;
Hayatıma bir nebze kırmızı katsana, tut beni tamamı ile kırmızıya boya!

[twilight]

Sen Nerede İsen, Benim Ülkem Orası...


Hangi caddece ikamet ediyorum, hangi semtin;
Ne fark eder; sen benim baş kentimsin...
Hangi dağın kıyısını görürüm, ya da hangi denizin;
Ne fark eder; sensiz manzara, bir tablosu cehennemin!

Senin olmadığın bir yer; mutluluktan sıyrılmış;
En şık hüzünleri çekmiş üstüme; ruhuma göz yaşı katmış!
Ağla, ağla; geçmez ki yaram; düşündürtme bana sensizliği;
Kalp, değerlerle dolu kasam; sevgin, mutsuzlukları satmış!


Sen, nerede isen, benim ülkem orası;
Kalbim adeta, kalbinin yarısı...
Mutsuzluk denen şey, adeta yüz karası;
Kalsın, sağ olun; istemem...
Bu aşkla epeyce, mutluyum ben!

[twilight]

KAKTÜS

Dünyaya hepimiz aynı geliyoruz;
Çıplak, çocuk, naif, temiz...
Lakin kirleniyoruz; sonuçta hepimiz...
Kundakta sallanan o bebek;
Geleceği nasıl görecek?
Hapsin arkasından bakıyor kimi;
Çocukluğuna soruyor şimdi:
''Çocukken çaldığın tek şey zamandı;
Niye öğrendin çalmayı eşyaları?
Halbuki yetecek paran da vardı...''


Diğeri soruyor, nefreti burnunda;
Keş olup çıkmış, otu cebinde...
Gözlerde feri gitmiş, halen ışık arıyor;
Yok ettiği ışığı, nereye koyuyor?
Ceketi palas pandıras, tütün kokuyor;
Lakin, canı sıkkın; lanetler okuyor...
Soruyor O'nu bu duruma neden soktuğunu;
''Neden'', diyor; ''Neden, tanrı?''
O; buralara O'nu getiren tanrı, sandı...
Lakin parası varken, kimseyi görmedi, pis boğazı.


Bir diğeri; cinayete fail gitmiş, belki;
Diyorlar; ''eskiden çok içiciydi'';
Bir gün evine dönerken; hız yüz elli;
Durum belli...
Diyorum; ''Bu cinayet değil ki;
Belli başlı, intihar; faili belli...''
Defnettikleri mezarın yanında başka ölü;
''Bilinmez kim bilir, hangi aptalın dölü?
Eşiyle kavganın sonunda, kıymış eşine;
Sonra yavrularına; bakma şunun leşine!''


Dünyaya hepimiz aynı geliyoruz;
Dünyadan hepimiz ayrı göçüyoruz...
Yaşadığımız yolları bizler seçiyoruz;
Anlatılınca başa gelmez deyip geçiyoruz...
Kendi kefenimizi, kendimiz biçiyoruz;
Çoktan tozlu raflara kalkmıştı;
İnsanlık, erdem ve sevgi...
Ve sonra işte, savaşlar geldi;
Sordu herkes: ''Neden?''
Cevapları; bilmelerine rağmen...


Çokça geç öğrendim; kaktüs de bir çiçekmiş;
Dikenleri varmış ucunda, dokunursam kanatır;
Ama olsun; o da bir gün; geçecekmiş...
Çokça geç öğrendim; kaktüste de gül varmış;
Dokunmasın kimse diye, dikenlerinin ortasına konmuş;
En güzel yeri koparılırsa; üzüntüden ölecekmiş!
Çokça geç öğrendim; kaktüsün de güzelliği varmış;
Dikenleri acıtacağı için; herkes; yanına gitmeye korkarmış;
Bir gün söylenmiş kendi kendine: ''İyi ki dikenlerim var;
Dokunanın canı tabii ki acıyacak, zaten insanlar acılara bulanmış.''

[twilight]

GEÇECEK BİR GÜN...

Sol omuzum hizasında, bir el dokundu bana;
Çok eski tanıdığım bir dost, yıllardır yanımda...
''Geçecek bir gün'', dedi hepsi, ''Üzme, tatlı canını'';
''Mutlu etmeye çalış, en mutsuz anını...''

Oturdu başladı sohbet etmeye benle; iki şarap;
Bir kaç paket sigara; iki insan; biri mutlu, biri harap...
Hangisi O, hangisi ben; zaten anlaşılıyordur baştan;
Bana acı çektirmek, galiba biri, onlarca yasal suçtan!


O, ''Geçecek bir gün'' dedi, diğeri, ''Bitecek bir gün'' dedi,
Acım hiç bir gün geçmeyecek diye, nefsim diyemedi...
Sorarım onlara; hani, hiç biri geçmedi; aksine ne olduysa;
Acım; bu apansız, dipsizlikte; adeta bir zirveydi...
Sorarım onlara; hani, hiç biri bitmedi; aksine, arttı daha da;
Acım; kalbimi zincirleyen bir kirveydi!

[twilight]

ÇOK CANIM ACIYOR...

Gittiğinden beri kaç gün uyudum, bir mi, iki mi;
Diğer günlerde hep yarım yamalak, üç saati geçmedi...
Çoğu günlerde ise uyumadım zaten, uyku tutmadı;
Ya da rüyalarıma girdin, gerçek olmayınca, acısı geçmedi!

Rüyamda oturduğun koltuğa baktım uyanınca, orada değildin;
Sonra çıktın kapıdan bir anda, eskiden sen hiç böyle değildin...
Sonra ''Seni öpmeyi unuttum!'' deyip, girdin, bir hışımla o kapıdan;
Rüyalarıma giren kadınla sende yok alaka, ya da sen çok değiştin.

Bir kaç iyi yanın, çokça kötü yanın vardı,
Sen ayrılmak isterdin, bana göre çok yarın vardı...
Sen gidince beni çok büyük bir boşluk sardı;
Çok canım acıyor, ama en çok sevdiğim, sayende olanlardı!

[twilight]

SENSİZ BİR GECE...

Anlattım, anlamamışsın, yazmıştım, okumamışsın,
Sensiz bir gece, nasıl geçer, resmettim, bakmamışsın...
Bir de tasvir edeyim, belki anlarsın:

Gecenin bilmem kaçı, sabahında sen gitmişsin,
Keyifler vurmuş dibe, başımı belaya sokmuşsun...
Öğleyi nasıl olsa atlattık, akşama bir şekilde vardık,
Bir de o yatağa tek başına yatmak var, biliyor musun?

Yattım...
Gözüme hiç uyku girmedi, bir sağa, bir sola, döne durdum,
Vurdum...
Duvarlara, gerçi ne suçu vardı onların, tek suçlu bendim.
Albümündeki resimlere baktım tek tek,
En sevdiğin kıyafetini almamışsın, kokladım...
Sustum...

Bu kadın, gitti artık evimden,
Dönüşü yoktu, biliyordum.
Geceyi yarıladım, kapıyı araladım...
Bir şişe şarabı, bir kaç dakikada yuvarladım.
Hatta gelirsin diye, sana da bir kadeh hazırladım...
Yok...
Ağlayacaktım, ağlamalıydım, ama ağlamadım,
Sen beni böyle görme diye, kendimi toparladım.
Gittim, sevdiğin filmi izledim.
Sevdiğin şarkıları dinledim tek tek...
Evde hiç sevmediğin tabloya uzun uzun baktım,
Attım.
Bana ne resimden?
O resim olmadan da yaşarım ben...
Sen gel diye...
Yok.
Gelmezsin ki...

Sonra, bir kaç saat kalmıştı sabah olmasına,
Uyuya kalmışım, telefonumun çalmasıyla uyandım:
''Merhaba, ben memur,
Kız arkadaşınız, yaptığı kazada hayatını kaybetmiştir.
Başınız sağ olsun...''
Ve bir daha da uyumadım...
Uyusam suçlu hissederdim,
Gerçi uyumsam da öyle...
Suçluydum...
Bundan sonra bana yaşamak;
Yok.


x x x


Not: Bu şiirdeki karakterler, gerçeği yansıtmamaktadır.

[twilight]

FİLM GİBİ...

Bunca zamandır ne yapmışım ben?
Bomboş bir hayatı, doldurmuşum...
İki kişilik izlenen bir filmi, tek kişi izlemişim,
Tek başına yatmışım, sabahı olmayan gecelere...
İyi ki, seni kalbimin bir yerlerine sık sıkı gizlemişim;
Sonra nasıl izah ederdim, görenlere?

Neyin nesi bu, aklındaki güzel kadın;
Diye durup, sormazlar mı, arkadaşlarım...
Uzun sohbetlerde, aklım hep sende;
''Ne dalıp gittin uzaklara''; demezler mi; sandın?
Yediremem gururuma, O'nun saç tellerinden;
Ayaklarına kadar her yerini diyemem, afallarım.


İşte böyle... uzun soluklu bir hikaye;
Seni, onlardan gizlerim, karda görünmez izlerim...
Romantik değilim, ama daima özlerim!
Çapkın da değilim, senden başkasını görmez gözlerim;
Film gibi, bir aşka ne dersin?
Benimle başlayıp, biter misin?

[twilight]

BİR KAÇ RESİM...

Unutturtmayacak mısın sen kendini bana;
Sürekli süsleyip duracak mısın, hayallerimi?
Sahi, kaç gece uyku uyutturmadın bana;
Ben saymadım, sayısını sen bilir misin?
Ben git dersem, yine de rüyalarıma gelir misin?

Uslanmayacak mısın sen, artık anlasana;
Kokunu da al, git bu evden, kulağımdan gitmeyen sesini de;
Ne kadar güvenebilirsin unutacağıma?
Unutmayacağımı da bilirsin, yine seni seveceğimi de...
Ben git desem, yine de rüyalarıma gelsene be!


Bir kaç resmin durur baş ucumda, en şık çerçevelerde,
Ama hiç biri beş para etmez, dans edemem resminle...
Darılıp küsemem resmine, sonra bir anda sarılamam;
Kavga edip, durduk yere; sevmiyormuşum gibi darılamam;
Aklıma gelir, yapamadıklarım, resmine bakmaya dayanamam.
Sonra sensiz bir uykuya yatarım; sen öpmeden uyanamam.

[twilight]

BUNDAN SONRAKİ GECE

Bu gece; her şeyden farklıydı.
Hava, parçalı bulutlu, ya yağdı, ya yağacak...
Sen de, göz kaçırmalar, derin sessizlik...
Adeta üzerimize ayrılık yağdı.
Kıyafetlerini topladın bir bavula,
Engel olmadım, çalışsam da olamazdım zaten...
Bilirim, sen bir şeyi yapmak istersen, yaparsın.
Evet, yaptı.


Bu kapıdan bir hışımla çıktı, sığdırarak ağzına o cümleyi;
''Sen daha iyilerine layıksın...'' sanki gerçekmiş gibi...
Ben senden daha iyisini bulamam ki, yok ki...
Ama, O'nun için, varmış...
''Elveda'', çocukluğumdan beri, en sevmediğim cümleydi,
Sahi neden elveda? ''Görüşürüz'' varken...
En azından ucu tam kapanmamış olur, beklerim ben,
Geleceğimi çalıp götürürken, gideceği varmış.


Bu gece... işte, bu gece, tüm bu yaşananlar.
Koskoca bir roman, hafif kalır yanında,
Zaten tek tarafımdan okunabilir, başkasına ağır gelir, dokunabilir.
Eğer atlayabilirsem, atlarım belki, köprüye kadar gidip...
Ama dur belli mi olur, belki atlatırım; ta ki bundan sonraki gece gelene kadar;
Eğer atlatabilirsem, soğuk bir duşa girip,
Sıcak bir kahve hazırlayıp, ağlayacağım arkasından...
Sonrası, bir kaç teselli telefonu, bir kaç anti depresan... ama ne işe yarar!