PARDON...
'' Zaten ne zannetmiştim ki aşkı,
Bilmiyor muydum bir gün biteceğini...
Aslında hepsi zırvalıktı...
Dur baştan alayım tüm hikayemi... ''
Tanışmıştık arkadaş ortamında,
Kalpler uymuştu ama,uymuyordu zamanlarımız...
Aşkta iyiyimdir dedim,ama çok iyi değil yatakta,
Çıkar dedi üstündekileri,pardon çıkaramadım...
Aslında işi gücü aşk meşk değil hatunun,
O kadın,bildiğin kadınlardan değil,bak yaz bunu!
Tüketecek bir gün herkesi,aynı nasıl tükettiyse benim gibi Mecnun'u,
Çıkar dedi bu içindeki nefreti,yanlış tanımış sanıyordum,haklıydım,pardon çıkaramadım...
Ama gel gör ki bir yerden sonra nefret aşka dönüşüyor,
Aklımdaki kadınla belkide beynim sevişiyor,
Gördüğüm yerde diyecektim,unutmadım bak seni,
Çünkü duydum eş dosttan,çıkarsın aklından demiş,pardon çıkaramadım...
Geldim yanına,utanmadan,elimde güller,yüzümde gülücükler,
Zannettim ki atlayacak boynuma,seviyorum seni diyecek!
Yanındaki arkadaşları baktı dediler,''kim bu aptal?'',incindim,kırıldım,
Ama dünyam battı,O deyince,''pardon çıkaramadım...''