YANSIMA

Rastlaşamadık kaç gündür,
Cesaretim de yoktu aslında, hiç sana bakmaya...
Buğulanmışsındır, özlemişsindir de beni;
Görsen, başlarsın benle, kendi kendine konuşmaya!


Belki kırılmıştır senin de bir kaç parçan;
İncitmiştir seni de birileri; camdan bile olsan!
Ah benim dürüst, masum ve saf aynam;
Gerçekleri vurursun diye, bir kez bile bakamam!

Söylesene ne dersin, yüzümdeki kırışıklıkları mı;
İnan o, hayatımın kadınının, başkalarıyla kırıştırdıkları!
Yoksa, saçlarımdaki dağınıklığı mı; umursama, boş ver,
Hiç canını sıkmazdın, görsen kafamdaki karışıklığı!

Söylesene ne dersin; yüzümün git gide daha da solmasını mı;
Boş versene, ama dinlerim; söylersen, beni hayatımın kadının sormasını!
Sahi ya, hiç sordu mu; fısıldamıştır sana usul usul, camdan arkadaşların;
Söylemezsin, canım sıkkın, daha da üzmek istemezsin; sana bakan yansımanı!