TERTEMİZ

Bugün kalbimin kırıklıklarını süpürdüm,
Her kıyıdan, köşeden; sen çıktın.
Hiç bir şey kalmadı izinden; unuttum;
Senden de, yaşattıklarından da, bıktım.
Çünkü sen, eline geçen ne varsa, yıktın.

Aklımın, tüm anılarını attım bugün,
Gerçi sorsana bir bakalım, akıl mı bıraktın?
Sen, ve bitmek bilmeyen şu inadın;
Öldürmeyen, süründüren kadın;
Zamanımı harcadığın yetmedi, beni de harcadın.

Ama işte, bitti ve gitti...
Şimdi düşüncelerim de, hislerim de, tertemiz!
Senden kalmadı hiç bir iz!
Ben ve geleceğim; hür irademi de alıp;
Sensiz bir ebediyete gidebiliriz!