MÜKEMMEL!
Ayrılınca senden, biraz delirmiştim, doğru bu...
Çekmiştim kafayı, vurmuştum kendimi meyhaneye!
Ama, unutmayacaksın, intikamın soğuk yenen yemek olduğunu;
Çekmişsin bayrağı şimdi, uğramışsın yenilgiye!
Bak ne diyordun bir de, ''ben dönmem deliye!''
Ne de çabuk unuttun, bu kapıdan gittiğin günü;
''Dur'' dememi, yok saydın, bu aşkımızın, beyin ölümü!
Ben başlarda, afallayıp, yıkılmıştım ama;
Şimdi biraz da sen, gör gününü!
Ben başlarda, ağlayıp, sızlamıştım ama;
Dur daha, sen kafanı vuracaksın taşlara!
Eskiden, ağlayan, sızlayan, peşinden koşturan,
Gittiğinde, bir depresyondan diğerine atlayan;
O adam, nerede o adam? Geçmiş olsun, bitti anam!
Şimdi karşında mükemmelliğin tablosu var!
Karşısında duramaz, korkar, yüce dağlar...