...beraber yaşlanıyoruz...

Nasıl başlanır ki söze Tarkan olunca konu.. nasıl anlatılır kısacık satılarda bendeki Tarkan..
7 yaşındaydım onu ilk ekranda gördüğümde.. Aşk nedir daha keşfedememiş, saçları küt, boyu küçük minik bir kız çocuğu.. yıl 1992.. Adamın biri 'yine sensiz' diye bir KASET çıkarmış.. Ve TRT'nin klip yayınladığı bir gün ekranda gördüm onu ve işte o gün başladı her şey.. gece o gündüz o..dilimden düşürmedim ne adını ne şarkılarını.. Barbie bebeğimin erkek eşinin adı Tarkan oldu direk :) tüm evcilik oyunlarında kocam Tarkan, yazdığı tüm şarkıları sevgili eşi olan ben için yazıyo :) daha neler neler.. odamda posterleri, kartpostalları, kasetlerinin içleri, okulda sevmediğim derslerde adını kalpler içine alarak yazdığım defter sayfaları.. defterlerin üzerinde Tarkan resimli etiketler ya da Tarkanlı defter kapları... Plak şirketlerine yazdığım mektuplar, okul dönüşü posta kutularına her seferinde aynı heyecan ve ümitle bakışlarım ama yıkılmadan yeniden mektup yazışlarım.. o dönemler yeni çıkmış 'beyaz tahta kalemleri'nden okuldan çalarak eve getirişim ve odamdaki beyaz gömme dolabın üstüne Tarkan yazıp kocaman kalp yapışım annem görmesin diye de silmeye başladığımda silinmeyişi ve Tarkan için annemden popoma yediğim o korkunç şaplak... :))
Gittiğim konserlerinde ezildiğim kalabalıklar, bağırmaktan yırtılan ses tellerim, bir stadyum konserine izin alamayinca evden kaçışım ve asla giremediğim kulisler.. hayatta en çok istediğim şeylerden biri onun o çıplak sesini yakından duymak, gözlerine bakmak, sarılmak, sarılmak ve sarılmak....

Bu başka türlü bir tutku.. Sıradan bir şey değil.. Ergenlik döneminde ağlatan aşka dönüşmüş çaresiz bir hayranlık, lisede daha oturmuş, büyümüş, iyice yer etmiş bir sevgi, üni yıllarında hala süren efsaneleşmiş bir hayranlık ve şimdi varolan ve hep var olacak olan asla tükenmeyeceğini bildiğim sonsuz bir bağlılık...
İyi ki bu forumu buldum.. geç oldu ama inanılmaz mutluyum.. duyuglarımı benim gibi hissetiğini bildiğim insanlarla paylaşmak çok güzell..

Daha çok şey yazmak ister insan ama ifadesi de kolay değil ki hiç.. oyüzden bitiriyorum yavaştan..
Tarkan sadece yaptığı şarkılarla değil, adam gibi adamlığıyla, düzgün karakteri, hayattaki duruşu, kocaman kalbiyle, her şeyiyle bambaşka bir insan.. Onun hayranı olduğum için kesinlikle kendimi ayrıcalıklı hissediyorum..

20 yıldır benimle, evimde, arabamda, sevincimde, kederimde, her anımda..
7imde de 70imde de o.. beraber yaşlanıyoruz onunla..

Çok güzel bir yazı olmuş bazı yerleri eğlenceli bazı yerleri duygusal ağlatıcı iki git gel arası gerçekten hoş bir yazı olmuş hem Tarkan'a hem hayranı olan bizlere hitap etmişsiniz, hoş geldiniz tekrardan siteye... :20:

Ben 1993 doğumluyum maalesef 1991 - 1992 - 1993, düğün ve gazino şarkıcılığı bölümleri hatta 1994'ün hemen hemen hiç bir etabını hatırlamıyorum ama bende işte 1 yaşımda falan hayran olmuşum hep öyle anlatırlar, forumda Tarkan'a nasıl hayran oldunuz? diye bölüm vardı orada da anlatmıştım. Dayım taa bebeyken A-acayipsin albümünü getirmiş bize bende el şaklatıp eşlik etmişim, halamlar önüme bir tane içinde şarkılarla dolu bir klavyeli org koymuşlar ben her hangi bir düğmeye bastığımda Hepsi Senin Mi? yani namı diğer Şıkıdım çalmış... Hep akrabaların suçu falan dermişim :28: Şaka bir yana, sevgi bir yerden sonra azalır isimli bir tezin anti tezi olarak Tarkan sevgisi verilebilir, sevgi ona karşı git gide artıyor. Yıl falan dinlemeden.
Neyse foruma tekrardan hoş geldiniz, eski hayransınız, geç üye olmuşsunuz siteye ama geç olsun temiz olsun... :)

P.S - Dün konum açılmadı diye bağırıyordunuz açılması iyi olmuş yoksa bana kızacaktınız açılır deyince :))) :28:

Çok teşekkür ederimm.. onu böyle kelimelerle anlatmak çok zor ama ona dair hayatımdan izler aktardım aslında bi anlamda.. beğenmene sevindim.. :) geç hayran olmuş olman önemli değil, onu 1 yaşında keşfetmişssin daha ne olsun :)

**Konu açılır dediğinde sana neden kızıyım aşkolsun, aksine sevindim bile çünkü bi sorun var da konum çıkmıyor sanıyordum :)

O kadar iyi anlayabiliyorum ki. Ben de çocukken hep Tarkan'ın şarkılarını söylerdim. Hatta dayım da Tarkan'a çok benziyor ve o dönem gitar da çalıyordu. Şimdi ben de kocaman oldum ve hala Tarkan dinliyorum. :D

Çıkışını ilk hatırladığım albüm olan Karma'nın üzerinden 12 yıl geçmesi, hala burada dillere pelesenk olan, her ülkeden arkadaşımın eşlik ettiği Şımarık'ın üzerinden 17 yıl geçmesi, yazlıklarda söylediğimiz Dudu'nun üzerinden 11 yıl, Tarkan'dan İnglizce albüm diye haberlere çıkan Come Closer'dan 8, Tarkan'ın Metamorfoz'u diye gazetelerde okuduğumuz Metamorfoz'dan bile 6 küsür yıl, son albüm Adımı Kalbine Yaz'dan bile 4 yıl geçmiş. Hani bu değişimi Türkiye'de Tarkanla yaşıyorum ben yabancı şarkılarda ise Eminemle(En basitinden hepimizin nakaratına "Please stand up! Please stand up!" diye eşlik ettiği Real Slim Shady'den 14 yıl, klibini gülerek izlediğimiz Without Me'den 12 yıl, Eminem'in dönüşü dediğimiz Not Afraid'den bile 4 yıl geçmiş olması.) İnanın ben zamanın geçmesini, büyümeyi istemiyorum. Keşke hep çocuk olarak kalsak. Annemizle, babamızla, çocukluk arkadaşlarımızla...

Hani ben daha 15-16 yıldır bu değişime tanık oluyorum. Beni şimdiden bu kadar etkilediyse umarım ilerleyen yıllarda canımı yakmaz.

öyle güzel ki yazdıkların. çok kişinin duygularına hitap edebilmişsin. o zamanlar ben de 5-6 yaşındaydım ama aynı şeyleri hissetmişiz. ama konserlere ben gidemiyordum tabii ki. okula yeni başlamıştım ( çok erken başladığım için, hihihi ). iyi ki ona dair herşeyi hatırlayabilecek yaştayım. inan bana onun peşinden herkesin koşacağını taaa o zamanlar tahmin edebilmiştim.

herkesin bunları hissettiğine eminim. bütün tarkandaşlarımın onu her an çok derinden yaşadığını biliyorum.